Autyzm i dylematy rodziców

   

            Autyzm to zaburzenie rozwoju, często powiązane z występowaniem nieprawidłowości w obrębie interakcji społecznych, komunikacji oraz zachowania i zainteresowań. Rodzice, którzy dowiadują się, że ich dziecko jest dzieckiem autystycznym, często traktują to jako ,,wyrok'', czy ,,koniec świata''. Dlatego też moja pierwsza wskazówka dla rodziców dziecka z autyzmem będzie odnosiła się do pogodzenia się z faktami. Ważne jest aby rodzice przyjęli do wiadomości i do świadomości, że ich dziecko jest dzieckiem autystycznym, czyli wyjątkowym, które wymaga szczególnej troski, tylko wtedy będą mogli iść dalej, aby skoncentrować swoje siły i energię na pomocy dziecku, sobie samemu i swoim najbliższym. Nie należy poddawać się rozpaczy i bezradności, ponieważ w ten sposób nie pomoże się dziecku.

            Druga wskazówka odnosi się do poszukiwania informacji związanymi z autyzmem. Niewątpliwie więcej informacji ułatwi rodzicom zrozumienie form zaburzeń występujących u ich dziecka, jego zachowanie oraz potrzeby. Informacji mogą oni poszukiwać w różnego rodzaju literaturze, książkach, poradnikach, u lekarzy, na stronach internetowych czy u innych rodziców z dziećmi austycznymi.

            Kolejna wskazówka brzmi poszukujcie wsparcia, nie jesteście ani sami, ani jedyni. Rodzice dziecka autystycznego powinni zdawać sobie sprawę z tego, że nie są sami, ani jedyni w takiej sytuacji, że są rodzice, którzy borykają się z podobnymi problemami i uczuciami związanymi z niepełnosprawnością ich dziecka. Kontakt z innymi rodzicami może przynieść ulgę czy dodać otuchy, zrozumienia. Rodzice mogą wymieniać się zdobytymi przez siebie informacjami, doświadczeniami czy sposobami stymulowania rozwoju dziecka.

            Ważną wskazówką wydaje mi się również obserwacja swojego dziecka i wczesna interwencja. Jeżeli rodzice zauważą symptomy czy objawy świadczące o tym, że ich dziecko może być dotknięte autyzmem, powinni jak najszybciej skonsultować się z lekarzem i powiedzieć mu o swoich obserwacjach i obawach, w celu bądź rozwiązania wszelkich wątpliwości o podejrzeniu autyzmu, bądź w celu ewentualnej szybkiej interwencji. Chodzi tu głównie o postawienie prawidłowej diagnozy i rozpoczęcie systematycznych zajęć terapeutycznych z odpowiednio przeszkolonym zespołem specjalistów, z dużym doświadczeniem, aby mogli oni przy udziale rodziny opracować indywidualny program terapeutyczny, dostosowany do potrzeb dziecka. Wczesna interwencja daje także możliwość uzyskania korzystniejszych wyników w leczeniu autyzmu.

            Następna wskazówka dla rodziców dziecka z autyzmem będzie dotyczyła okazywania dziecku cierpliwości, ciepła i zrozumienia. Dziecko powinno czuć ciepło i miłość rodziców nawet jeżeli nie okazuje takiej potrzeby lub wręcz nie chce być przytulane, co często mam miejsce u takich dzieci. Mimo wszystko, szczególnie matka powinna przytulać dziecko nawet wbrew jego woli, aby to wiedziało, że może na nią liczyć, że jest silna, bezgranicznie go kocha i aby miało poczucie bezpieczeństwa.

            Szósta wskazówka to stymulacja rozwoju dziecka, nie jesteście bezradni. Rodzice dzieci autystycznych powinni pamiętać, że od nich samych w dużej mierze zależy dalszy rozwój dziecka. Jest wiele metod, które rodzice mogą wykorzystać w celu rozwijania umiejętności językowych i społecznych u swojego dziecka. W nawiasie zamieściłam link do ciekawego artykułu jak matka stymulowała rozwój  swojego dziecka w zkresie kontaktów społecznych i umiejętności językowych. (http://www.dzieci.bci.pl/strony/autyzm/1artbenet.html)

            W kolejnej wskazówce należy zaznaczyć, że warto jest mówić o autyzmie, uświadamiać ludzi, odnośnie zachowania dziecka, szczególnie rówieśników i otoczenie dziecka dotkniętego autyzmem, aby nie zostało ono prze nich odrzucone czy odizolowane. Warto także dzielić się informacjami i doświadczeniami z innymi rodzicami dzieci autystycznych.

            Kolejną ważną wskazówką będzie, aby rodzice pamiętali, że mają prawo do przeżywania swoich uczuć. Chodzi o to, że każdy człowiek ma prawo do przeżywania uczuć, jakie mu towarzyszą. Bez względu na to czy są to uczucia łączące się ze smutkiem czy radością, czy jest to, złość, zmieszanie, poczucie bezradności, a może radość z postępów jakie robi dziecko. Każdy czasami przeżywa mały kryzys, nie należy się wstydzić uczuć ale należy pamiętać, aby nie popadać w rozpacz, aby nasze szczególnie negatywne uczucia nie zawładnęły naszymi dobrymi. Pozytywne nastawienie to połowa sukcesu.

Autor: Monika